اگر خوشبین‌ترین انسان‌ها را به میدان های جنگ،آنجا که قصابان بزرگ کشتار می کنند،به تماشا برید و یا آنها را از برابر اتاقهای جراحی عبور دهید که دست و پاها را در آنها قطع می کنند،و یا به زندان‌های قرون وسطائی بکشانیدشان که در آنجا مجرمان ومحکومان را برای تفریح آنقدر گرسنه نگه می داشتند تا در وقت خواب عضلات یکدیگر را بدرند و بخورند، آن وقت خوشبینی شما بعد از یک سیر و سیاحت به یک بدبینی کبیر بدل خواهد شد.زندگی برای این زیباست که نگرش ما همواره در سطح است،اما اگر به ژرفنای آن خیره شویم،آنجا که همه برای یکدیگر چنگ و دندان تیز می کنند و انسان گرگ انسان است،دیگر خوشبینی شاعرانه،دروغی بیش نخواهد بود .
ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ
ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻛﻦ
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﻨﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮﻛﻠﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ،ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺍﻧﺼﺎﻓﯽ ﻛﻨﻨﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻣﻴﺪﺕ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﺕ ﻛﻨﻨﺪ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﻳﺎﺭﺕ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﺎﺭﻓﻴﻖ ﺷﻮﻧﺪ ...
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻤﺎﻥ
ﭼﺘﺮِ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ، ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭼﺘﺮِ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ ...
همه اتفاقات خوب،
برای انسانهای مثبت اندیش می افتد!
انسانهایی که زیبا فکر می کنند
با دیگران با محبت رفتار می کنند
شکرگزار هستند
خودشان را دوست دارند
به زندگی لبخند می زنند
انسانهایی که حتی در بدترین شرایط و رویدادها،
سعی میکنند جنبه مثبت قضایا را پیدا کنند و ببینند...
انسانهایی که با جنس زندگی و عشق هماهنگ هستند
و همیشه، در هر مکانی بذر امید و شادی می پاشند...
اینگونه افراد مغناطیس عشق هستند
و مغناطیس عشق، جاذبه ای قوی دارد
و هر چیز زیبایی را به سمت خودش جذب می کند.
باور کنید
تک تک آدم ها زخمی‌اند.
هرکس درد خودش را دارد، دغدغه‌ی خودش را دارد،
مشغله‌ی خودش را دارد.
باور کنید ذهن‌ها خسته‌اند، قلب‌ها زخمی‌اند، زبان‌ها بسته‌اند.
برای دیگران آرزو کنیم بهترین‌ها را....
همه گم شده‌ایم
یاری کنیم همدیگر را
تا زندگی برایمان لذت بخش شود.
آدم ها آرام آرام پیر نمی شوند،
آدم ها در یک لحظه
با یک تلفن، با یک جمله،
با یک نگاہ، با یک اتفاق،
با یک نیامدن، با یک دیر رسیدن،
با یک «باید برویم» و با یک «تمام کنیم»
پیر می شوند.. آدم ها را لحظه ها پیر نمی کنند،
آدم را آدم ها پیر می کنند!
سعی کنیم هوای دل همدیگر را
بیشتر داشته باشیم.
همدیگر را پیر نکنیم.